W naturze gatunek Planorbarius corneus, czyli Zatoczek rogowy jest bardzo rozpowszechniony i spotkamy go wśród roślinności wód stojących zarówno w Azji, jak i w Europie.
fot. Danuta Marchlewska - Planorbarius corneus "Blue"
Istnieje wiele odmian kolorystycznych tego gatunku, jak chociażby odmiana różowa Pink i opisywana odmiana niebieska Blue. Należą one rodziny Zatoczkowatych Planorbidae.
W celu prawidłowego rozwoju muszli ślimaki pobierają z wody wapń, dlatego też należy zadbać o jego ewentualne dodawanie do zbiornika. Niektórzy wykorzystują w tym celu skały wapienne, czy inne muszle.
Można je hodować już w niewielkich akwariach słodkowodnych, dbając o dobrą filtracje i raczej niewielki ruch wody, ponieważ nie przepadają one za silnym nurtem. Warto stworzyć im również kilka kryjówek w postaci większych korzeni, czy kamieni. Tolerują duży zakres temperatur od około 16°C do 28°C.
fot. Danuta Marchlewska - Planorbarius corneus "Blue"
Są to zwierzęta jajorodne, które bardzo łatwo i chętnie rozmnażają się zarówno w naturze, jak i w domowych warunkach. Warto tutaj nadmienić, że są one tzw. hemafrodytami, czyli obojnakami (organizmami dwupłciowymi). Co ciekawe kopulujące ze sobą dwa ślimaki zapładniają się wzajemnie. Ich jajeczka są składane w przeźroczystym, galaretowatym "kokonie". W tych które zostaną złożone na szybie, ciekawski akwarysta bardzo łatwo może obserwować proces ich rozwoju. Warto nadmienić, że niekontrolowane potrafią stać się prawdziwą plagą w domowym zbiorniku, a różne odmiany tego gatunku mogą się ze sobą krzyżować.
Ślimaki te są typowymi roślinożercami i padlinożercami. W akwarium więc pełnią rolę ekipy czyszczącej, która zajada się detrytusem oraz glonami. Często zdarzają się opinie, że ślimaki te zjadają zdrowe rośliny, ale wcale tak nie jest. Otóż tak naprawdę może im się zdarzyć ich uszkodzenie podczas zeskrobywania z nich glonów i dotyczy to głównie bardziej delikatnych gatunków roślin. To wszystko za sprawą ich tarki zębowej, czyli tzw. raduli. Oczywiście nie pogardzą żadnym podawanym pokarmem, czy to celowo dla nich, czy dla pozostałych mieszkańców zbiornika.
Niebieska odmiana akwariowa dorasta do około 2 cm wielkości muszli, natomiast inne odmiany (także występujące w Polsce) mogą osiągać nawet 4 cm wielkości muszli. Ich muszla jest w formie zakręconej spirali. Ślimaki te nie posiadają operculum, czyli wieczka, którym mogłyby się zamknąć w swoim "domku". Posiadają niewielkie czarne oczy, a ich czułki na których nasady się znajdują są dość długie.
Zatoczki oddychają powietrzem atmosferycznym, dzięki unaczynionej ściance jamy płaszczowej. Jest to organ przypominający płuco. W celu nabrania powietrza podpełzają pod powierzchnię. Akwaryści obserwują czasami wypuszczanie przez ślimaka bąbelków powietrza ze skorupy. To tak naprawdę celowe zachowanie tego mięczaka, które ma pomóc w szybszym opadnięciu na dno, lub przemieszczeniu się tuż pod taflę wody.